မိဘေတြကိုယ္စားေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။

အရင္တုန္းကေတာ့ ေမ နဲ႔ ေဖ ဟာ ကၽြန္ေတာ္  တို႔ရဲ႕ေကာင္းကင္ႀကီးပါ။
သူတို႔က"တစ္"ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ က"ႏွစ္"လို႔ မဆန္႔က်င္ရဲခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္
ခုခ်ိိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တို ႔ဘာေျပာေျပာ သူတို႔နားေထာင္ေတာ့တယ္၊
ကၽြန္ေတာ္ တို႔္ေျပာသမွ် အမွန္ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ဟာ တစ္ေန႔တျခား အိုမင္းလာၿပီ။
အားကိုးမွီခိုဖို႔ စရွာၿပီ။ သူတို႔တစ္သက္မွာ ပိုင္ဆိုင္တာဆိုလို႔
ကၽြန္ေတာ္ တို႔ ပဲရွိေတာ့တယ္။

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေျပာဖူးတယ္။

 

"တစ္ႏွစ္မွာ ငါတို႔ အိမ္ (၅)ေခါက္ ျပန္ျဖစ္တယ္ ဆိုပါစို႔ ။  မိဘေတြ အသက္(၁ဝဝ)ထိ
ေနႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာင္ ငါတို႔မိဘေတြကို ေနာက္ႏွစ္ (၄၀) ပဲမွီတယ္ထား ၊ သူတို႔ကို အႀကိမ္(၂ဝဝ)ေလာက္ပဲ
ငါတို႔ ေတြ႔ႏိုင္ေတာ့မယ္"တဲ့။ မိဘနဲ႔ ေတြ႔ဆံုရခ်ိန္က တစ္ျဖည္းျဖည္း
နည္းနည္းသြားပါၿပီ။

တစ္ႏွစ္ကို ၆-၇ႀကိမ္ျပန္ခဲ့တယ္ထားဦး။ ျပန္တိုင္းလည္း အလ်င္စလိုသြား
အလ်င္စလိုျပန္နဲ႔ သူတို႔နဲ႔ စကားေကာင္းေကာင္း ေျပာခဲ့ရတာနည္းတယ္။ သူတို႔က ကၽြန္ေတာ့္ တိ႔ု

ကို သူတို႔နဲ႔အတူအိမ္မွာ ၾကာၾကာေနေစခ်င္ၾကတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဒီလိုေတာင္းဆိုမႈ နည္းနည္းေလးကို
ကၽြန္ေတာ္တို႔ မျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ခဲ့ၾကဘူး။

မိဘေတြ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေနေသးတယ္ဆိုရင္ အိမ္ကို မၾကာခဏ ဖုန္းဆက္ပါ။
သူတို႔အတြက္ အခ်ိန္မိနစ္ပိုင္းေလး ေပးရတာ မခက္ခဲပါဘူး။ ခ်စ္သူအတြက္
အခ်ိန္တစ္နာရီေပးႏိုင္ရင္ မိဘအတြက္လည္း အခ်ိန္၅မိနစ္ ေပးႏိုင္ရပါမယ္။
ေျပာစရာစကားမရွိလည္း ဒီေန႔ ဘာစားသလဲ? ဒီေန႔ဘာေတြ အလုပ္မ်ားသလဲ?လို႔ အရင္က
ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို သူတို႔ေမးခဲ့တာေတြ ျပန္ေမးပါ။ ထပ္ထပ္ေမးခံရလို႔
ကၽြန္ေတာ္တို႔စိတ္ရႈပ္ခဲ့သလို သူတို႔ရႈပ္လိမ့္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘဝအတြက္၊ ေရွ႕ေရးအတြက္ဆိုတာေတြက သူတို႔ကို
လ်စ္လ်ဴရႈေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းျဖစ္တယ္။ သူတို႔အေပၚ ကၽြန္ေတာ္တို႔
တင္က်န္ေနတဲ့အေၾကြးေတြ အမ်ားႀကီးပါ... ဒါေတြကို ဒီေနရာမွာ
ေတာင္းပန္လိုက္ခ်င္ပါတယ္.. "ခြင့္လြတ္ပါ ေဖေဖနဲ႔ေမေမရယ္" လို႔...

မိဘေမတၱာက တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ဘူး။ တုန္႔ျပန္မႈ မလိုလားဘူး။ သားသမီးေတြ
က်န္းက်န္းမာမာနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာေအာင္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ရတာ မလြယ္ကူဘူး။
သူတို႔လုပ္သမွ် အရာအားလံုးဟာ သားသမီးေတြအတြက္ပဲျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္
အခ်ိန္ရရင္ ဖုန္းဆက္ပါ၊ အိမ္ျပန္ပါလို႔ မိဘေတြကိုယ္စား
ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။